Ако случајно се препознаете себе си, можете да направите само едно – направете го конечно вашето ЦВ.
- Се виткате од маки кога ќе се сетите на ентузијазмот и наивноста кога на почетокот сте биле горди што сте почнале да работите на тоа место, затоа што сте сфатиле дека компанијата е катастрофална и дека никогаш нема да добиете прилика за да напредувате.
- Сте сфатиле дека е подобро да не ве интересира што мисли вашиот шеф за било што. Едноставно тука сте, но не сте присутни во целост. Како тоа порано не ви текнало?
- Наоѓате изговори за сите забави на компанијата. Луѓето што се напорни и ве замараат, плус пијалокот, минус вашата инхибиција, тоа е еднакво на опасност!
- Секогаш навреме излегувате од работа и навреме одите на ручек. Прекувременото работење е за оние ентузијасти што мислат дека се среќни што се вработиле.
- Имате фина линија помеѓу ведрата насмевка и насмевката „која убива“, благодарение на секојдневното усовршување.
- Од омразата кон шефот се родило големо пријателство. Колку е иронично да верувате дека омразата може да ги спои луѓето.
- Веќе го усовршивте изгледот дека сте постојано зафатени. Луѓето всушност мислат дека постојано нешто работите па не ви поставуваат премногу прашања.
- Сонувате за тоа да најдете нова работа. Било каква работа. Подготовка на колачи, на пример, делува како кариера од соништата.
- Се радувате кога мора да излезете од работа среде работно време. Преглед кај забар? Во среда во три часот? Идеално.
- Престанавте да се заложувате за унапредување, затоа што знаете дека „ќе фатите магла“ штом ви се укаже некоја подобра прилика.
- Единствено се движите во правецот на изнаоѓање излез кон нешто што е подобро. Дотогаш совршените соништа за идеалното работно место продолжуваат.