Сега политички фактор е само црвено-жолта Македонија

Kога во 2011 година на плоштадот Македонија спонтано излезе едночудо народ за заеднички да се радува на високиот пласман на ракометната, а потоа и на кошаркарската репрезентација, а такви масовки се случуваа и во Македонија, во извештаите на странските амбасади (сосе тајните им служби), како и кај многуте странски новинарски екипи, суштинска беше забелешката за невообичаената атмосфера. Никогаш и никаде не виделе вакво нешто. На наше прашање што е тоа што толку ги впечатлило, одговорот беше еден. Толку гласна радост, а толку мир и спокој на кренат адреналин кај толку многу народ не доживеале. И притоа да не се случи ниту една кражба, ниту една сообраќајка, ниту една меѓуетничка или меѓупартиска провокација во мултиетничка Македонија. Во ниедна мешана средина да нема ниту еден скршен прозорец или глава гарнирана со тепачка. Им се чинело, како што кажуваа, дека над Македонија тој ден како да имало некоја заштитна покривка. Ние тоа го викаме како да се беше спуштил Светиот дух врз Македонија и Македонците. Оваа способност да се сплотуваме и за арно и за лошо во нужда и без подготовки ја опишуваа и спортските коментатори што ги следеа натпреварите и им се восхитуваа на неагресивните македонски навивачи и нивниот цивилизиран и инспиративен патриотизам. Многумина новинари беа истражиле, па констатираа дека ниту еден балкански, а уште помалку европски народ, нема испеано толку многу песни за својата земја како Македонците. Ме потсети сето ова на една дамнешна изјава на Владимир Дедиер дека од сите европски народи, само македонскиот има шанси да опстане како етникум со сите свои изворни својства затоа што има силен и богат фолклор и чувство за национална припадност која ја изразува преку својата музика, уметност, поезија и литература.
И еве н` денес пак сме им загатка со илјада непознати на „западњациве“. Па, да. Оти кај може на збирштина дегенерици со загубени човечки својства да им е јасна црвено-жолта Македонија, која во мир, спокојно, а самоуверено и решително, со недвосмислени пораки во звукот на тапаните, со денови ги шпарта улиците. Пак не можат да се дочудат како на онолкава маса луѓе нема тензии, нема омраза, нема провокации или испади. Зошто не им успева да ја испровоцираат? Пак ли небото ги штити Македонците? Па ајде што се чудат, туку почнаа да се плашат! Ги фаќа нервоза. Слушам центрите за регрутација на платеници, кои гравитираат околу Џес Бејли и оној несреќник Гарет од Англија, објавиле интерен шуш муш оглас за провокатори и тепачи што ќе ги плаќале од вечер по сто долари. Ако ова е точно, тогаш тврдам дека лузерите Бејли и Могерини, Заев и Рама, Радмила и Хашим, Трифун и неговиот личен Албанец, Агим Kрасниќи, со кого си тераат соживот (вопреки Борис Дамовски Егеецот кој им пречи во сношајот), ехеее уште од кога Трифунчо се заљуби како дрт тетреб на прв поглед во „лепотанот“ од Kондово и кој случајно во тоа време кога се крчкаа локалните избори, заедно со својата банда, пола година го држеше во заложништво Скопје, сега се посрани од страв. Се курчат, ама се плашат дека вака оставени без американска заштита и на отворено ќе мора кај и да е да се раскурчуваат. Нежно! „Пластелинов“ од народ кој не знаел кој е и што е да ти бил поцврст од гранит. Ем тоа кубур уште не извадил.

И од што се усрани, ете…

Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.