Северната топка е интересна за САД, затоа што таму живее 90 отсто од населението на Земјата. Таму се Европа, Азија (без Индонезија), Северна Америка, мал дел од Јужна Америка и 2/3 од Африка. Со други зборови, таму се наоѓаат сите големи ривали на САД, а од друга страна – послабо развиени држави но, со богати природни ресурси, кои Американците сакаат да ги искористат.
Не е тешко да се одговори зошто од 2002 година системот ХААРП и сличните на него работат со сè поголема моќ. Затоа што, тие се во синхронот со новата воена доктрина на САД, ориентирана кон целосно владеење со светот со сите можни средства. По 2010 година кога Путин ја објави новата нуклеарна програма на Русија, САД организира неколку крупни природни катаклизми во Русија. Вклучително во мај годинава. Во 2008 година во провинција Сечуан, Кина, преку ХААРП се случи катастрофален земјотрес, кој зеде повеќе од 80 илјади животи. По овој земјотрс имаше уште неколку такви и Кина го предупреди САД: „Застанете, инаку ќе ве избришеме“. Во 2011 година голем земјотрес ја погоди Јапонија, а потоа имаше уште еден. Јапонската Влада призна дека на тој начин била уценувана од САД.
Русите и Кинезите имаат адекватен одговор за САД. Повеќе од 80 отсто од американското население живее во близината на океаните, и истото може да биде плен на поплави и цунами. Притоа, во споредба со Русија и Кина, САД имат две слаби зони – вулканот Јелостоун и продорот САН-Андреас долг 1.300 километри. Моментно и на двете места има знаци на будење, а секое од нив е во состојба да го избрише САД од географските мапи.
Зошто го спомнувам сето тоа?
За да знаеме дека во идните месеци на Балканот ќе се соочуваме не само со наметнати политички кризи „обоени револуции“, терористи и мигранти, туку и со неприродни катаклизми.
И ТИЕ ИНТЕРВЕНЦИИ ЌЕ РАСТАТ РЕЦИПРОЦИТЕТНО СО СУДИРОТ МЕЃУ САД И РУСИЈА.
Во таа смисла, секакви дискусии дали и како можела да се спречи „дождовната бомба“ врз Скопје не се само „Флупи“, но се обидуваат да го свртат вниманието на јавноста од вистинската опасност. Досегашните 22 жртви не се резултат од неисчистени канали и од голиот простор на Скопска Црна Гора, туку моќниот удар е одозгора. Тоа е како да стрелаш врз некого од еден метар. Како ќе се спаси? Оваа диверзија уште еднаш го покажа тоа што сите го гледаме повеќе години:
СДСМ, СОРОСОИДИТЕ, СЕКАКВИ „ШАРЕНИ“ БАНДИТИ НЕ СЕ ДЕЛ ОД МАКЕДОНСКИОТ НАРОД. И НЕ САМО ШТО НЕ СЕ ДЕЛ, ТУКУ СЕ АНТИДРЖАВНИ ЕЛЕМЕНТИ И ТОА ГО ПОКАЖУВААТ СЕКОЈДНЕВНО СО СВОИТЕ ДЕЈСТВИЈА. ВО СЕБЕ МАКЕДОНСКИОТ НАРОД И ДРЖАВА НОСАТ ТУМОР, КОЈ МОРА ДА БИДЕ ИСЧИСТЕН.
Моментно Македонија и Србија си ги носат своите тумори, кои во иднина ќе дејствуват како темпирани бомби. Уште повеќе во контекстот на повторното враќање на сцена на „Турски тек“, за кој се договорија Путин и Ердоган. Затоа што САД по никоја цена не сака реализација на тој проект, повторно како пред две години Грција, Србија и Македонија ќе бидат исправени пред нови уцени и катастрофи. Затоа е потрбно да имаме цврста Влада. Но, за жал, не можеме да се ослободиме од нашите традиционални слабости: страшливост, исчекување, недоволна креативност, а од друга страна – недостаток од целосна стратегија и храброст за нејзина реализација.
Ете, гледаме на пример, напорите на нашите државни институции за справување со поплавите, работата на терен, финансиска поткрепа за оштетените. Во истото време, тие државни институции дозволуват да бидат уценувани од петтоколонашите и контролирани од странските амбасадори. Тоа е доказ дека недостасува чувство за државност како на внатрешен така и на надворешен план. Македонските политичари дури стравуваат само од најава за интересите на македонскиот народот и држава, а што останаува да ги бранат. И досега ние немаме дифинирана државна позиција за имигрантите, за „Турски тек“, а само се приспособувавме кон одлуките на Брисел и Вашингтон. Еден Борисов во Бугарија, иако е американска марионета, е похрабар од македонскиот државен врв. По средбата меѓу Путин и Ердоган, оствари телефонска врска со Путин, сега на 27 август ќе се сретне со Ердоган, а само пред неколку дена беше домаќин на висок претставник од НАТО. Со два збора – активен е, а ние спиеме и чекаме. Чекаме нова странска диверзија – било тоа да е терористичка, имигрантска, или пак климатска. И како ги чекаме – тие доаѓат една по друга кај нас. За досегашните несреќи вина ја имаме и ние, македонскиот народ, затоа што само прашуваме: Нема ли кој да го направи тоа, нема ли кој да ги среди овие… НАМЕСТО ДА КАЖЕМЕ; КОЈ АКО НЕ НИЕ! КОГА, АКО НЕ СЕГА! И НЕ САМО ДА ГО КАЖЕМЕ, А И ДА ГО НАПРАВИМЕ.