Американската агенција за вселенски истражувања NASA лансираше сателит со големина на машина за миење садови во вселената од Флорида за да идентификува каде водата – скапоцен ресурс за лунарни мисии – се наоѓа на површината на Месечината на местата како што се постојано кратерите кои се постојано во сенка на нејзините полови.
Ракетата „Falcon 9“ на компанијата „SpaceX“ во средата по локално време тргна од вселенскиот центар Кенеди во Кејп Канаверал, носејќи го рбитерот „Lunar Trailblazer“ на NASA. Вселенското летало „Lunar Trailblazer“ е изградено од вселенскиот сектор на ата поделба на „Lockheed Martin“. Сателитот е секундарен товарна ракетата, а примарниот товар на мисијата за лунарниот лендер управувана од компанијата „Intuitive Machines“.
Површината на Месечината често се смета за сушна, но претходните мерења открија присуство на малку вода, дури и на потопли, сончеви места. Долго време се претпоставуваше дека студените, трајно засенчени дамки на половите на Месечината може да содржат значителни количества на воден мраз.
Орбитерот „Lunar Trailblazer“, кој тежи околу 200 килограми и е широк околу 3,5 метри кога неговите соларни панели се целосно раширени, е испратен да ја пронајде и мапира површината на Месечината.
За идното истражување на Месечината, вклучително и потенцијалните долгорочни лунарни бази каде што би работеле астронаутите, месечевата вода би била од витално значење бидејќи може да се преработи не само како вода за пиење, туку и во кислород и водородно гориво за ракетите.
Планирано е „Lunar Trailblazer“ да изврши серија прелетувања на Месечината и кружни орбити во период од неколку месеци за да се позиционира и детално да ја мапира површината. На крајот ќе орбитира на надморска височина од приближно 100 километри и ќе собира снимки со висока резолуција од целните области за да го одреди обликот, дистрибуцијата и изобилството на вода и подобро да го разбере лунарниот воден циклус.
„Гледаме мали количества вода на деловите на Месечината осветлени од Сонцето, што е мистериозно“, рече планетарниот научник Бетани Елман, главен истражувач на мисијата и директор на Институтот за вселенски студии Кек во „Caltech“.
Но, Елман додаде дека „најинтересниот (аспект) за многумина е потенцијално големите количества мраз во трајно засенчените области на месечевите полови.
