Европското знаменце е само манипулација во сино-жолта боја која се става на новиот предлог-закон за изменување и дополнување на Законот за работни односи, по скратена постапка.
Претходниот кој не помина и овој, двата предложени од македонската Влада со потпис на министерката за труд и социјална политика Јована Тренчевска, се разликуваат само во најмали ситници, но никако немаат некоја разлика или сериозна доработка.
За ова се изјасни и Синдикатот. Од таму велат дека одредбата е дискриминаторска.
Еве го нивниот став:
„Суштински ништо не се менува од претходниот Предлог-закон од април и овој со европско знаменце.
-Останува иста можноста прекувремената работа за стратешки и национални проекти да се зголемува до недоглед;
-Работодавачите може да го прераспределат работното време во различни периоди во годината и со тоа да го изиграат плаќањето на прекувремената работа;
-Самата одредба е дискриминаторска;
-Работодавачите ќе ги присилуваат вработените да се “согласуваат“ преку директни притисоци или со закана од отказ, согласно досегашните искуства од праксата;
-Дневниот и неделниот одмор и бездруго им следува на вработените без дополнително да се нагласува во членот 117. Тоа е фрлање “песок во очи“. Ништо не значи, бидејќи претходно е уредено со други членови и правото за дневен и неделен одмор се подразбира“.
Во Член 1 нема суштинска разлика со овој предлог и претходниот, забелешката е иста.
Суштински ништо не се менува од претходниот Предлог-закон од април и овој со европско знаменце. Останува иста можноста прекувремената работа за стратешки и национални проекти да се зголемува до недоглед.
Во Член 2 исто така нема разлика, само е тргната можноста од претходниот Предлог-закон за прекувремената работа да трае повеќе од 8 часа во просек неделно во период од три месеци, а другото останува исто, дека прекувремената работа може да трае подолго од 8 часа неделно и 190 часа годишно. Всушност со ова не направиле поразлично од предлогот на закон од април.
Еве како гласи предлогот за измени на овој член:
Според постоечкиот закон прекувремената работа може да трае најмногу 8 часа во текот на една недела и најмногу 190 часа годишно и прекувремената работа во период од три месеци не може во просек да надминува повеќе од осум часа неделно.
Сето ова не важи со новиот предлог на закон, во случаите кога се работи за работи од национален и стратешки интерес за државата, по претходно дадена писмена согласност на работникот.
Во новиот Предлог-закон се дава можноста за работа за прекувремената работа може да трае подолго од 8 часа неделно и 190 часа годишно.
Ова значи дека:
– Работодавачите може да го прераспределат работното време во различни периоди во годината и со тоа да го изиграат плаќањето на прекувремената работа;
– Самата одредба е дискриминаторска;
– Работодавачите ќе ги присилуваат вработените да се “согласуваат“ преку директни притисоци или со закана од отказ, согласно досегашните искуства од праксата;
Работата над 40 часа неделно се смета и плаќа како прекувремена работа, со задолжително почитување на одредбите за дневен и неделен одмор, член 133 и 134.
Почитувањето на член 133 и 134 значи дека работникот има право на дневен одмор од најмалку 12 часа непрекинато меѓу два последователни работни дена во текот на 24 часа и работникот има право на неделен одмор во траење од најмалку 24 часа непрекинато, плус 12 часа дневен одмор. И ден на неделен одмор по правило е недела или друг ден во неделата. Но ова не значи ништо, бидејќи дневниот и неделниот одмор и бездруго им следува на вработените без дополнително да се нагласува во членот 117. Тоа е фрлање “песок во очи“. Ништо не значи, бидејќи претходно е уредено со други членови и правото за дневен и неделен одмор се подразбира.
Нема разлика ниту во Членот 3.
И во новиот Предлог-закон дополнително се воведува можноста за работа во недела и тоа и за дејноста која се однесува за работи на проекти од национален и стратешки интерес за РМ.
