„Ние не сме подлуѓе. Дозволете ми да повторам: ние не сме подлуѓе“, рече Ријад Мансур, амбасадорот на Палестина во Обединетите нации, по ѕверствата извршени врз невините цивили во Израел од негови сограѓани, палестински Арапи. Тој почувствува потреба двапати да го повтори тврдењето минатиот месец на вонредната седница на Генералното собрание на ОН. Хамас и Иран, наводно, ја организирале инвазијата и масакрот. Хамас и Исламскиот џихад продолжуваат да држат најмалку 240 израелски заложници во Газа, објави Gatestone institute.
Не помина долго време кога медиумите, по масовното убиство на 7 октомври во израелските градови и села во близина на Газа, почнаа да ги емитуваат про-Хамас демонстрантите во кампусите на колеџи и на улиците на американските градови. Многу од овие демонстранти отворено ги рационализираа, па дури и ги бранеа акциите на Хамас.
Професорот од Универзитетот Колумбија, Рашид Калиди, одржа наводна лекција по историја за војната за независност на Израел во 1948 година, за време на која, како што тврди, Евреите етничко ги чистеле палестинските Арапи од нивната земја. Во реалноста, пет арапски војски го нападнаа Израел неколку часа по неговото раѓање на 15 мај 1948 година, а потоа загубија. Некои од Арапите кои живееја во областа што стана Израел си заминаа по своја волја за време на војната, на барање на арапскиот водач да се „оттргнат од патот“ на арапските војски кои освојуваат. Израел не им дозволи да се вратат по војната, наведувајќи дека не биле лојални. Така се родија „Палестинците“ – меѓу 472.000 и 650.000 луѓе кои се најдоа без државјанство кога земјата што одбија да ја бранат одби да ги пушти назад. Приближно 160.000 Арапи останаа во Израел низ војната и добија целосно државјанство во новата држава.
Богатите арапски „браќа“ на Палестинците не им дадоа државјанство во нивните земји и наместо тоа ги фрлаа во често сиромашни бегалски кампови – за што го обвинуваа Израел.
Спротивно на тоа, речиси 1 милион Евреи беа протерани или принудени да побегнат од арапските и муслиманските земји почнувајќи од 1948 година, и тие беа пречекани во малиот, осиромашен Израел и добија државјанство.
Арапите оттогаш ја наведоа војната што ја започнаа и ја загубија како накба (катастрофа) и продолжуваат да го обвинуваат Израел дека не соработувал во сопствената елиминација. Можеби требаше да размислат за тоа пред да ја започнат војната.
Жителите на Газа сега очигледно ја нарекуваат својата ситуација да бидат бомбардирани од Израел „нова накба“. Оставено неспомнато е дека оваа нова таканаречена накба е директен одговор на арапската инвазија и убиството на 1.400 Евреи на 7 октомври во еден ден, вклучително и бебиња обезглавени и живи запалени. Други коментатори се осврнаа на 16-годишната блокада на Газа од страна на Израел и Египет за да го оправдаат нивниот сегашен гнев – повторно „заборавајќи“ на болниот напад на 7 октомври. Арапите исто така „забораваат“ дека блокадата беше воспоставена затоа што жителите на Газа шверцуваа во огромни количества оружје и муниција со кои се убиваа Евреите. Зошто тие иритирачки Евреи нема да дозволат да бидат убиени?
„Слонот во собата“, за кој малкумина коментатори имаа храброст да го истражат, е дека за многу муслимани „омразата кон Евреите“ е догма. За нив, Куранот, секој негов збор, е диктиран збор на Алах (Бог) како што му кажал ангелот Џибрил (Габриел) на Алаховиот пророк Мухамед. Куранот не се состои од описни приказни во кои може да се верува или не како што сака читателот. Тоа е повеќе проскриптивно, како Десетте заповеди.
Сакале или не, овој „божествен“ збор на Алах, составен во 114-те сура (поглавја) од Куранот, изобилува со делови со еврејска омраза, како што е стихот: „Така, кога ќе ги сретнете оние кои не веруваат [во битка], удрете ги по нивниот врат додека не ги убиете, а потоа зацврстете ги нивните окови, и или [оддадете] милост потоа или откупете ги додека војната не заврши. Тоа е [командата]“. — Куран 47:4.
Отсекувањето на главите на „неверниците“ е вековна традиција во исламот, а се користи и денес: наставникот Самуел Пати во Франција е обезглавен бидејќи на своите ученици им прикажувал карикатури на Мухамад; британскиот војник, Ли Ригби, на кој беше му е отсечена главата сред бел ден од исламски екстремисти на улица во Лондон во близина на неговата касарна, како и обезглавени бебиња при нападот во Израел на 7 октомври.
Хамас ја вклучува оваа команда во својата оригинална повелба – особено членот 7 – кој се залага не само за уништување на Израел, туку и за убивање на Евреите ширум светот. Во 2014 година Хамас планираше сличен напад врз селата и градовите во близина на границата со Газа. Терористите на Хамас, од кои најмалку 200, планирале да извршат инвазија преку нивниот тунелски систем со седиште во Газа околу еврејскиот новогодишен празник Рош Хашана (таа година, 24 септември). Израелските безбедносни служби забележаа дека Хамас имал планови да киднапира израелски граѓани и во овој претходен план.
Во Куранот, Алах ги проколнал Евреите за нивната непристојност и во Куранот се опишуваат Евреите дека не ги слушале Божјите пророци. Ова „божествено“ проклетство вклучува расфрлање на Евреите низ целиот свет, засекогаш протерување од нивната древна татковина.
Затоа, некои муслимани „вистински верници“ сметаат дека имаат право да убиваат Евреи каде било во секое време. Тие веруваат дека нема доверба во историската реалност на библискиот Израел, нема легитимитет во геополитичките области на Јудеја и Самарија (познати и како Западниот Брег). Оние што ги нарекуваат „ционисти“ (што значи Израелци и Евреи), и покрај тоа што живееле во земјата непрекинато речиси 4.000 години, се лажно означени како „окупатори“ и „колонијалисти“ кои мора да се натераат да исчезнат. Нема да има „Еврејски национален дом“ како што гарантираат меѓународните договори по Втората светска војна и ОН.
Вистинскиот спор од тој бренд на исламска еврејска омраза не е за земја, или „бегалци“ или „решение со две држави“. Станува збор за одбивањето на многу муслимани да коегзистираат со Евреите. Антиизраелското скандирање на пропалестинските демонстранти е: From the River to the Sea, Palestine will be free (Од реката [Јордан] до морето [Медитеранското], Палестина ќе биде слободна) – што значи „слободна“ од Евреите. Овој исламистички исход е засилен во арапските училишни учебници, мапи кои се „брише“.
Пред десет години, американските војници кои беа распоредени на Блискиот Исток кои летаа за Катар или Кувајт со авиокомпанијата на Обединетите Арапски Емирати, пред врховното раководство на ОАЕ да го предводи Авраамскиот договор, објавија дека на мапите во брошурите за летови, земјата по име Израел не постои. Многумина се чини дека сега работат на тоа да го направат реалност, а не само на мапа, објави Gatestone institute.
