Документот што би можел да го замени Договорот за конвенционални вооружени сили во Европа (Договорот CFE) треба да биде изготвен врз основа на предлозите на Москва за безбедносни гаранции дадени во 2021 година, изјави за ТАСС Дмитриј Офицеров-Белски, истражувач во рускиот Институт за светска економија и меѓународони односи.
„Постои некој конвенционален начин за решавање на противречностите и дефинирање на обврските за секоја страна. Нема потреба да се измислува ништо оригинално овде. Неопходно е да се потпишат договори за безбедносни гаранции за Русија. Доколку постои намера да се избегне конфликт од големи размери, можеме да го следиме овој пат, кој беше зацртан од Русија во 2021 година“, рече Офицеров-Белски, коментирајќи ja суспензијата на Белорусија на нејзиното учество во Договорот за CFE.
Тој, исто така, ја коментираше изјавата на белоруското Министерство за надворешни работи дека Минск ќе биде подготвен да продолжи со спроведувањето на Договорот за CFE, под услов членките на НАТО, кои се страни на договорот, да продолжат со неговото спроведување.
„Договорот нема перспектива. Позицијата на белоруското раководство го илустрира политичкиот стил на Александар Лукашенко секогаш да има неколку опции при рака и никогаш да не гори мостови зад себе“, рече Офицеров-Белски.
На 17 декември 2021 година, руското Министерство за надворешни работи објави нацрт-договор со Соединетите држави за безбедносни гаранции, како и договор за мерки за обезбедување на безбедноста на Русија и земјите-членки на Организацијата на Северноатлантскиот договор. Руско-американските консултации за овие прашања се одржаа на 10 јануари 2022 година во Женева. На 12 јануари во Брисел имаше состанок на Советот Русија-НАТО, а на 13 јануари за овие иницијативи се разговараше на состанокот на Постојаниот совет на ОБСЕ во Виена.
На 26 јануари 2022 година, Соединетите Американски Држави и НАТО и предадоа на Русија писмени одговори на предлозите за безбедносни гаранции. САД побараа да не се објавуваат текстовите на овие документи, но американскиот државен секретар Антони Блинкен и генералниот секретар на НАТО Јенс Столтенберг ги спомнаа нивните главни одредби. Според она што го рекоа, Западот одби да направи какви било суштински отстапки за Русија.
Белорусија го суспендираше учеството во Договорот за конвенционални сили во Европа
Белорускиот претседател Александар Лукашенко потпиша декрет за суспендирање на учеството на неговата земја во Договорот за конвенционални вооружени сили (CFE), кој го ограничува движењето на воените трупи и оружје низ европскиот континент.
Указот, кој беше потпишан на 24 мај, беше објавен денеска во официјалниот весник на таа поранешна советска република, близок сојузник на Русија, која истовремено граничи и со Русија и со Украина.
Белорусија не е директно вклучена во војната во Украина, но ја даде својата територија на руската армија за да започне напад врз Украина во февруари 2022 година.
По жестоко оспорениот реизбор на претседателските избори во 2020 година, Лукашенко, кој е на власт во Белорусија речиси три децении, значително се приближи до Москва. Русија го поддржува неговиот режим финансиски, дипломатски и воено, пишува Франс прес.
Во 2007 година, Русија еднострано го суспендираше учеството во Договорот за конвенционални сили во Европа, со кој беше ограничена работната сила и опремата – тенкови, авиони, артилерија, од Атлантикот до Урал и предвидуваше меѓусебна размена на информации и инспекции. Таа е учесник во договорот од 1990 година.
Москва тогаш оцени дека договорот е анахрон и ја објасни својата одлука со одбивањето на западните земји потписнички, особено членките на НАТО, да ја ратификуваат новата верзија на Договорот адаптирана во Истанбул во 1999 година.
Според Русија, како услов за ратификација на Договорот, тие земји побарале почитување на посебните договори за повлекување на руските војници од Придњестровје во Молдавија и од сепаратистичките републики Грузија.
Во 2023 година, рускиот претседател Владимир Путин го потпиша официјалното излегување на Русија од Договорот CFE.
Договорот од 1990 година, преговаран и склучен на крајот на Студената војна и потпишан една година по падот на Берлинскиот ѕид, постави ограничувања на распоредувањето на воена опрема за одржување на воената рамнотежа меѓу НАТО и земјите од тогашниот Варшавски пакт.
