Според ИДФ и израелската влада, има едно име кое е на врвот на нивната листа во војната што започна на 7 октомври. Човек кој го поминал својот живот криејќи им се на израелските власти со кои е во смртоносна борба со децении.
Јахја Синвар, познат во Газа како „касапот на Кан Јунис“ е највисоката личност на Хамас во Појасот Газа и е прогласен за „мртовец што оди“ од страна на израелскиот министер за одбрана Јоав Галант, кој објави дека Синвар наводно бил „опкружен во неговиот бункер“ и ја прекинал комуникацијата со својата герилска војска.
Приказната на Синвар започнува пред повеќе од 60 години. Роден е во 1962 година (непознат точен датум) во градот Кан Јунис во јужна Газа. Синвар е роден под египетското владеење на Појасот, речиси пет години пред Израел да ја добие контролата врз енклавата за време на војната во 1967 година. Неговите родители живееле во Ашкелон пред израелската независност и побегнале во Појасот Газа за време на непријателствата.
По студирањето на Универзитетот во Газа, Синвар првпат го привлече вниманието на властите во 1982 година, кога беше уапсен за „субверзивни активности“ и помина две години во злогласниот затвор Фара, каде што, наводно, се посветил на палестинската кауза и се сретнал неколку луѓе со кои подоцна ќе соработува во основањето на Хамас.
Во 1985 година тој повторно беше уапсен и со милитантот Рави Муштаха ги создал безбедносните сили „Мајд“. Главната цел на Мајд беше да ги пронајде, искорени и замолчи израелските шпиони во палестинското движење и да ги идентификува соработниците со Израел. По основањето на Хамас и неговата сега озлогласена антисемитска повелба, Јахја планирал и извршил киднапирање и убиство на шест лица – двајца израелски војници и четворица Палестинци кои ги обвини дека соработувале со Израел.
Дури и според стандардите на Првата интифада, Синвар беше познат по своите брутални методи на замолчување на оние кои ги сметаше за предавници на Хамас. Миха Коби, поранешен разузнавач на Шин Бет, кој го испрашувал Синвар во 1989 година, кажа дека еднаш се соочил со член на Хамас чиј брат бил осомничен дека информирал за ривалската палестинска фракција и Синвар го натерал жив да го закопа својот брат.
Се верува дека прекршокот што го испрати во израелскиот затвор е само врвот на ледениот брег на бруталните методи на Синвар. Во тоа време тој го добил називот „касапот на Кан Јунис“, како што многу жители на Газа сè уште го нарекуваат и денес. Додека бил во израелскиот затвор, надвор од неговите бројни неуспешни обиди за бегство, Синвар ја проучувал израелската приказна и психа. Ги читал делата на раните ционистички милитанти како Зеев Јаботински, како и на политичарите од Бегин до Рабин.
Синвар, исто така, се научил и хебрејски во затвор, сето тоа во обид да ја разбере државата за која се заложил дека ќе биде уништена. Петнаесет години по неговата казна, тој дури дал интервју на хебрејски на израелската телевизија во кое се залагал за примирје меѓу Израел и Хамас.
Тој се изборил да стане неофицијален шеф на затворениците на Хамас во израелските затвори, клучен дел од раководството на Хамас и бил вклучен во организирање обиди за бегство но и насилства во затворот, против израелските власти и против ривалските палестински фракции како Фатах.
Во 2004 година, Јахја Синвар се верува дека имал операција на мозокот во израелска болница за отстранување на апсцес, за кој Израел тврди дека му го спасил животот. Меѓутоа, оваа интервенција немаше влијание врз неговата посветеност на уништувањето на Израел и тој, според израелските разузнавачки документи од неговото време во затвор, бил „суров авторитетен“ водач кој има „невообичаени способности за издржливост“ со способност да „носи толпи“. ”
Додека тој бил во притвор, Хамас продолжил да ја гради својата инфраструктура во Газа, организирајќи серија похрабри и похрабри рации. Во 2006 година, терористите на Хамас се инфилтрираа во Израел преку тунел под преминот Керем Шалом. Вооружена единица нападна израелски пункт и тенк Меркава III, при што уби двајца војници, рани уште еден, а го земал еден војник (Гилад Шалит) како заложник.
Шалит, кој стана првиот војник заробен во Газа од 1994 година, лежеше во тунелите под појасот речиси 2000 дена, без пристап до помош на Црвениот крст или каква било комуникација со неговото семејство во Израел. Тој беше ослободен во 2011 година во многу контроверзна размена на затвореници во замена за повеќе од 1000 терористи, од кои сите имаа различни улоги во низа напади врз израелски цивили. Договорот за Шалит, кој обезбеди ослободување на Синвар по 22 години затвор, останува најголемата размена на затвореници во Израел досега, организирана од Нетанјаху и поранешниот странски пратеник на Хамас, Гази Хамад. Во тоа време, тројца министри во владата на Нетанјаху го опишаа договорот како „триумф на теророт“.
Кога се вратил на слобода во Газа, Синвар тесно соработувал со Мохамед Деиф, командантот на бригадите Из Ад Дин Ал Касам – воено крило на Хамас и „Специјално назначена глобална терористичка група“ според американските власти.
Синвар и Деиф заедно се на листата на најбарани во Израел. За нив ИДФ веруваат дека се главните архитекти на масакрите на 7 октомври, а премиерот Нетанјаху постојано повторува дека целта на копнената инвазија на Израел е да се елиминираат и двајцата.
По неговото ослободување, Синвар се издигна во раководството на Хамас. Во 2017 година, на изборите за внатрешно раководство на Хамас, тој триумфираше над актуелниот претседател Исмаил Хајние, што во тоа време беше опишано како победа на тврдокорната милитантност, станувајќи вториот лидер на Хамас во Газа. Тој беше опишан во тоа време како спротивност на Калед Мешал, протеран член на политичката организација, кој беше заменет со Ханије. Во тоа време раководството на Хамас се префрли на оние со седиште во Газа, наместо од Катар.
Од неговиот избор и последователниот реизбор во 2021 година, Синвар беше потценет од Израел.
Можеби поентата била и да се потцени Синвар. Во различни изјави, тој тврдеше дека избегнува насилство заради политички решенија. Во интервју со италијански новинар, објавено во израелскиот весник „Једиот Ахранот“ во 2018 година, тој тврди дека војната не им служи на интересите на Хамас или на Израел, велејќи: „Вистината е дека новата војна не е во ничиј интерес. Сигурно не е во наш. Кој би сакал да се соочи со нуклеарна сила со прашка?“
