Ако имате хронични симптоми на исцрпеност кои не можете да ги објасните, тоа значи дека телото попуштило под стресот и дека е неопходна или сончева плажа или бегство во природа.
Што се случува со тебе? Повеќе не личиш на себе. Доаѓате на работа ненаспани, нервозни и сите го забележуваат тоа. Колегите прашуваат дали сте добро, велат дека не изгледате баш најсјајно, а вие реално, не можете да ги видите со свои очи. Одговарате кратко и цинично, бидејќи само така можете да го скриете фактот дека сте болни.
Се срамите да кажете дека сте хронично уморни, дека не спиете, дека често се будите навечер и дека најголемиот дел од слободниот ден го поминувате во кревет затоа што немате волја да станете. Има причина да се грижите, бидејќи сте „прегорени“ од сѐ поголемите обврски што ви ги носат и работата и домот. Доколку се препознавте во претходните реченици, време е да заминете на заслужен одмор, стар или нов. Таканареченото „burn out“ стигна и до вас и, доколку не си дозволите одмор, ќе ви биде загрозено здравјето, а потоа и резултатите на работа. И има безброј сигнали дека сте на работ на моќта.
Секојдневната болка е сигнал дека стресот ги нападнал органите. Често ве боли стомак, имате дијареа, киселина. Така лежите, така се будите. Грбот ви е вкочанет, колената едвај ве носат. Полни сте со киселини кои телото ги лачи кога е постојано под притисок, опаѓа имунитетот и склони сте на разни воспаленија и настинки. Често, дури ни лекар не може да ви помогне, бидејќи стресот стана глобален проблем, бидејќи луѓето се разболуваат поради стресниот начин на живот и недостиог на одмор.
Повеќе не уживате во работата. Излегуваш, касниш, лажеш дека си болен, мислиш на илјада начини само да се оттргнеш од таму затоа што си исцеден и немаш енергија. Ве нервираат колегите, клиентите и шефовите, не учествувате разумно во одлучувањето, не ја гледате целта на тоа што го правите, а мотивот ви е нула. Го губите интересот за сè. Како резултат на тоа, вие сте помалку ефикасни, правите повторувачки грешки и губите темпо во споредба со другите колеги.
Лошата концентрација, невниманието и слабата меморија, заедно со летаргичното прифаќање на ситуацијата, јасно покажуваат дека вашиот одмор е ден кој не е оптимизиран. Уште полошо е што подоцна ве гризе совеста и се чувствувате виновни што не ви оди подобро, затоа што најмногу изгоруваат амбициозните и вредни луѓе кои работат до таа мера што го жртвуваат своето здравје заради работата. А кога работата станува цел живот, кога нема ништо надвор од неа, тоа е сигнал дека немаш живот.
Немојте само да страдате од работата поради намачениот организам, бидејќи сте почнале да ги избегнувате пријателите и излегувањата. Непријатно ви е да видите во каква состојба сте. Најмногу сакате изолација, мир и тишина во вашите четири ѕида, а би сакале да го исклучите телефонот и да ги исклучите сите социјални мрежи. И овде се извлекувате со сѐ што можете за да избегнете состаноци, а истото го чувствува и вашето семејство каде успевате да ги извршувате само најпотребните обврски.
Да се биде сам и оставен сам е знак на исцрпеност и плач за одмор. Меѓу другото, веќе не сте заинтересирани за водење љубов како порано. Намалувањето на либидото е вообичаено при стрес и ви треба добро „ресетирање“ за да ја вратите страста. Многу луѓе откриваат дека многу се здебелуваат поради зголемувањето на кортизолот, хормонот на стресот кој ја претвора енергијата во маснотии. Не ви се допаѓа вашето тело, па затоа го избегнувате партнерот. Психата се бори против овој гаден хормон, барајќи допамин – хормонот на среќата. Одите во импулсивен шопинг, натрупувате облека, играте игри на среќа, што ве фрла на непотребни трошоци. И цело време чувствувате дека тоа не сте вие, бидејќи исцрпеноста доведува до губење на самодовербата, отуѓување и депресија.
Најлошо е кога сето тоа ќе заврши со нервен слом кој се „лечи“ со лекови за смирување или алкохол, кои се трагични замени за добар одмор. Затоа проверете колку дена (стар) одмор ви преостануваат и искористете го што е можно поскоро или на време испланирајте го летниот одмор да се вратите во нормала и да ги растоварите и телото и умот за да можете „нормално“ да продолжите со секојдневните активности кога ќе се вратите.
