7 октомври е датумот кога државата Израел се промени засекогаш. Откако ја доживеа најголемата катастрофа во историјата на земјата, ништо нема да биде исто следниот ден по војната – израелската реалност се промени засекогаш, објави i24news.
Една од овие промени е во однос на еврејско-арапското партнерство во земјата. 7 октомври предизвика дури и гласовите на екстремното малцинство во арапското општество во Израел да ги отворат очите, и предизвика гласот на разумот кај нас да престане да биде тивок и да почне да зборува сѐ погласно, заедно со одвраќањето на израелската полиција дека моментално работи напорно за да се изгасне каква било манифестација на поддршка на тероризмот во нашата средина.
Пред само неколку дена беше објавено истражување кое докажа дека стапката на идентификација на израелските Арапи со државата достигна рекордни 70%. Соочени со тероризмот и шокантниот масакр од страна на Хамас што не ги одвојуваше Евреите и Арапите, арапското општество апсолутно избра да застане на страната на државата.
Има многу приказни за солидарност и херојство за време на масакрот, како Масад Армилат, млад човек кој работел на бензинска пумпа во близина на Сдерот и успеал да спаси 14 млади момчиња кои побегнале од забавата и се сокриле внатре додека терористите на Хамас се обидувале да влезат во продавница. Или Јосеф Алзиадна, бедуин жител од Рахат кој спасил 30 луѓе во својот камион додека пукале кон него. И бедуинскиот трагач на ИДФ, поручник „H“, кој успеал да измами некои од терористите да мислат дека е нивни, кога ја соблече униформата и им зборуваше на арапски, а кога тие му пријдоа, ги елиминираше, и многу други …
Партнерството се издвојува не само на бојното поле, туку и на граѓанско и социјално ниво каде што има многу иницијативи низ целата земја. Групите составија кутии за донации за војниците и жителите на југот и северот кои се евакуирани, професионалци од арапското општество обезбедуваат бесплатни услуги за војниците, волонтерски проекти на земјоделските полиња, а секако и Арапите кои работат на првите линии на дипломатијата.
Законот за националност кој беше донесен во 2018 година создаде јаз меѓу арапското општество во неговите различни нијанси и државата Израел. Во годините оттогаш, многу политичари расфрлаа ветувања за измена на Законот за националност или донесување други закони кои ќе го вратат чувството на еднаквост на израелските Арапи.
Деновиве, на позадината на војната, се зборува за основен закон во корист на заедницата Друзи. Мислам дека нашите браќа Друзи го заслужуваат ова признание, постои крвен сојуз меѓу заедницата Друзи и државата, а многу од нејзините синови паднаа во одбрана на Израел со текот на годините, вклучително и во тековната војна.
Но, во исто време не смееме да ги занемариме останатите израелски Арапи. Запомнете дека во овој момент војниците на бедуинската единица за извидување се борат во Газа и ги ризикуваат своите животи за земјата, сетете се на арапските лекари кои се во болниците и се борат за животите на ранетите од војната, сетете се на херојството на Масад, Јосеф и поручникот Х. кои ги спасија животите на многу Евреи на 7 октомври.
Сите ние заслужуваме да го почувствуваме чувството на еднаквост, да чувствуваме дека државата Израел се поправа и се грижи за сите нас. Не е ни потребно да се донесе друг посебен основен закон. Сè што е потребно е да се изменат 3 едноставни делови од Законот за националност. Додајте покрај еврејската држава дека и државата Израел ќе остане демократска држава. Да се врати статусот на арапскиот јазик како официјален јазик во земјата и да се осигура дека заедно со развојот на еврејските населби ќе има и развој на арапските населби.
Накратко ќе ги објаснам деловите. Додавањето на демократска држава до еврејска држава не менува ништо од Законот за националност или дефиницијата за Државата Израел, на крајот на краиштата постојат два основни закони кои го утврдуваат фактот на Државата Израел како демократска држава. Но, тоа им помага за чувството на припадност на нееврејските малцинства. Додавањето на арапскиот јазик е едноставно да се врати ситуацијата како што беше. Според мене, има и вредност во ова затоа што секој Евреин треба да го знае арапскиот јазик исто како што секој Арап треба да знае да зборува хебрејски, бидејќи пред сè тоа е алатка за премостување на празнините меѓу нас, но исто така е и јазикот на непријателот и затоа е важно за сите овде да се зборува арапски. А што се однесува до развојот на арапските населби: ако тие не ги отворат арапските населби, тогаш социо-економската ситуација во арапското општество ќе продолжи да опаѓа, криминалот ќе расте, и секако ќе се прелее и во еврејското општество, и на крајот сите ќе бидат оштетени од тоа.
Овие делови ќе го направат законот за националност еднаков за сите нас, нема да ја нарушат ни малку еврејската приврзаност кон земјата што произлегува од законот и само ќе го зајакнат чувството на припадност на израелските Арапи. Сега е важен момент да ги зајакнеме израелските Арапи кои се идентификуваат со државата и да нѐ поддржат за да можеме да ги надминеме сепаратистичките и екстремистичките гласови. Ние како народ не смееме да ја пропуштиме оваа шанса.
Иншалах, дај Боже, ќе постапат правилно. Затоа што заедно, со арапско-еврејско партнерство во Израел, нема шанси некој да може да надвладее над нас. Ова е начин да се премостат празнините и да се донесе иднина на безбедност и взаемна одговорност на Израел.
Јосеф Хадад за i24news.
