Падна француската влада, пренесоа повеќе светски медиуми. Мишел Барние повеќе не е премиер на Франција и ќе мора да ја поднесе својата оставка и оставката на својата влада до претседателот на држацата, Емануел Макрон.
Пред Барни, во 1962 година имаше гласање за недоверба на владата на Жорж Помпиду. Барние беше премиер со краток мандат од само три месеци во таканаречената Петта република.
Левичарската коалиција НФП и екстремно десничарската партија Национален собир (РН) масовно ги дадоа своите гласови против поранешниот главен преговарач за Брегзит, откако Барние го искористи членот 49.3 од Уставот за да го протурка буџетскиот план за социјално осигурување за 2025 година без гласање во парламентот. Против Барние гласаа 331 пратеник, а беа потребни 288.
Ова ја продолжи политичката криза во Франција по вонредните парламентарни избори во јули и по распуштањето на парламентот. Коалицијата на Емануел Макрон победи на изборите летово, но екстремната десница направи одличен резултат.
Што е следно за Франција?
Од Мишел Барние, најверојатно, ќе биде побарано да остане како техничка влада, исто како што тоа го стори поранешниот премиер Габриел Атал ова лето, откако францускиот претседател Емануел Макрон го распушти Националното собрание по катастрофалниот пораз на неговата партија на изборите за ЕУ.
Преодната влада ќе мора да ги забрза тековните работи и не може да гласа за нови закони.
На Макрон е да номинира нов премиер и тој нема конкретен рок.
Сепак, изборот на новиот премиер ќе биде сложен бидејќи тој или таа ќе треба да го преживеат гласањето за доверба од 577 пратеници во фрагментиран дом без јасно мнозинство.
На шефот на државата летово му беа потребни само околу два месеци да избере име за кое беше убеден дека пратениците нема автоматски да го отфрлат. Новите избори може да се распишат следниот јули.
Кој би можел да биде следниот премиер?
Од средата кружеа неколку имиња, вклучувајќи го и актуелниот министер за вооружени сили, Себастиен Лекорну или Франсоа Бајру, лидерот на центристичката партија МоДем.
Некои партии што ја формираат левичарската коалиција НФП останаа со својот првичен избор на Луси Кастес, економист и државен службеник.
Касетс, чие име првпат беше предложено летово од НФП и брзо затворено од Макрон, во вторникот рече дека е „подготвена“.
Макрон беше жестоко критикуван затоа што ја презеде единствената улога да најде име ова лето и не дозволи политичките партии да се вмешаат.
„Ако овој пат, претседателот сака да спречи нов колапс на владата, ќе мора да им дозволи на пратениците да излезат со поконсензуална фигура“, рече Франсоа-Ксавиер Милет, политиколог и професор по јавно право на Универзитетот во Француски Западни Инди.
Но, за Емануел Ривиер, експерт за јавно мислење и политички советник, изборот на идниот премиер треба да се фокусира на проект, а не на одредена личност.
„Ни треба проект и договор, а не личност. Не зависи од Макрон да го направи кастингот. Потребен е договор за да се помине буџетската пречка. Тоа би можело да биде чист технократ со специфична мисија да се погрижи Франција да има буџет за 2025 година“, рече тој во телефонско интервју за Euronews.
Што е следно за Макрон?
Иако претседателскиот мандат на Макрон трае до пролетта 2027 година, некои партии го повикуваат шефот на државата да поднесе оставка поради политичкиот хаос што настана по неговата одлука да го распушти парламентот.
Според Ривиер, ова е уште еден удар за Макрон чија положба паѓа дома и во странство поради политичката криза.
Само 22 отсто од Французите се задоволни со Макрон, според анкетата на јавното мислење објавена кон крајот на ноември од Ифоп.
Што е со буџетот?
Доколку не се изгласа буџет до 20 декември, владата може да ги искористи своите уставни овластувања за да го донесе буџетот со уредба.
Во случајот со буџетот за социјално осигурување, уредбата може да се спроведе по 50 дена застој, додека националниот буџет може да се спроведе по 70 дена расправа.
Друг закон, исто така, би можел да го продолжи буџетот за 2024 година до 2025 година, но ова е само привремено решение.
Иако Франција не е изложена на ризик од затворање во стилот на САД, политичката нестабилност може да ги исплаши инвеститорите.
Франција во моментов е под притисок на ЕУ поради нејзините трошоци. Дефицитот на земјата се проценува на 6% од нејзиниот БДП кога фискалните правила на ЕУ диктираат дека долгот не треба да надминува прагот од 3%.
