![zoran](https://i0.wp.com/netpress.com.mk/wp-content/uploads/2015/06/zoran.jpg?resize=530%2C354&ssl=1)
Соочени со поразителната математика во македонскиот кампус, СДСМ посегна кон нова тактика – ја бара во албанскиот кампус. Трет пат во својата кариера, Заев за албански медиум дава антимакедонски изјави. Први беа за „непатриотизмот“ на СДСМ и за грешките со под- дршката за Кичево и за Струга. Потоа ги осуди казните за осудените во протестите за „Монструм“, за сега го достигне врвот. И официјално, Заев стана поголем Албанец од Ахмети и од Тачи, пишува „Република“.
Бег Ризај, еден од водачите на вооружената група елиминирана во Куманово, беше помпезно и како херој погребан во Дечани. Пред ковчегот покриен со националното знаме стоеше построена почесна гарда облечена во униформи на УЧК, а освен многуте граѓани, почит му оддадоа и дел од пратениците на Алијансата за иднина на Косово. Во целата слика недостигаше само лидерот на СДСМ…
Присуството на Заев на погребот на терористот Бег Ризај се наметнува логично, особено по најавите за ново отворање на Охридскиот рамковен договор, идејата Македонците уште од градинка да учат албански и решавање на името со модел на мултиетничност?! Улогата на поголем Албанец од Ахмети ја заигра самиот Заев, па редно би било да ја доврши… Токму затоа, недостигаше неговото присуство во Дечани, а за склопување на целата слика, беше потребно и едно драматично и со лелек фрлање по ковчегот на Ризај. Ова, дефинитивно, ќе ја завршеше прикаската за Зоран Скендер-бег. Или Агим?
Агим „се роди“ поради „Фејсбук“ и лошата математика?!
Пред точно една недела, Зоран стана Агим. Но зошто токму Агим? Замената на името, која самиот лидер ја наметна од немајкаде и во длабока тага предизвикана од математичката мака, ја објаснува ономастиката – науката за потеклото и за значењето на имињата. Името на лидерот на СДСМ е од словенско потекло и има многу едноставно значење, кое јасно произлегува од него. Зоран значи зора, утро, раѓање на денот. Неговиот пандан кај Албанците е токму Агим, име што го има истото, идентично значење со Зоран. Ономастиката завршува овде. Причините за промената на името од Зоран во Агим, пак, влегуваат во сферите на психологијата и на политикантството создавајќи ендемска комбинација на услови и на необјасниви предиспозиции за оваа неверојатна ономастичка трансформација.
Мошне веројатно, голема улога во менувањето на името имаше токму „Фејсбук“. Не Цукенберг, туку илјадниците лажни профили што секојдневно ѝ даваат поддршка на лажната левица. Поведена од бројката на „Фејсбук“, врхушката се осмели и израдува, па довчерашниот Зоран излезе со храбра прогноза за 100.000 демонстранти на 17 мај. Да, сите тие 20.000 со своите, по минимум пет, лажни профили беа 100.000, но само на „Фејсбук“. Реалноста, пак, ја забрза неговата трансформација во Агим. Соросовите филијали се обидоа со извртувања да го пополнат недостигот од „само“ 80.000 луѓе, Шекеринска и со фотографии од протести во други градови, но знаејќи ја болната вистина, лидерот својата душевна болка ја намали со зголемување на влогот кај идниот коалициски партнер, кој и да е, кога и да е. Очигледно, кога ви се закануваат неколку судски процеси, што за насилно преземање власт, што за мито, а во меѓувреме јасно гледате како едно „восочно“ лице бесрамно се мести пред вас да ви го земе тронот, средствата што ги користите за преживување стануваат сè побескрупулозни. Па, се работи за вашата кожа нели…
Пропаднаа „бомбите“, па протестите, што е следно?
Присуството на неколку илјади Албанци на протестите, споредени со бројката на Македонци, која ги разочара и ги фрли во депресија лидерите на опозицијата, помогна во неговата одлука за промена на името, не само на државата нели…
Отворената поддршка на 113. бригада на УЧК на митингот на СДСМ и максимално позитивните реакции на радикалните Албанци во Македонија и пошироко ги раздвижија заспаните и одамна неупотребени сиви ќелии. Повторно погрешно, како и секогаш. Сето тоа се надоврза на „фантастичните“ реакции на неговите насмеани самофотографирања во Куманово, два дена по смртта на осумте бранители. Позитивните одгласи што дојдоа наспроти максимално негативните од македонскиот блок, очигледно, ја решија прикаската.
Соочени со две јавни шлаканици по ред, слабиот одѕив на референдумот во Центар и катастрофалниот одѕив на митингот што самите го претставија како настан од типот „да се биде или не“, а се покажа едно големо „не“ во форма на очигледен показател дека некој нема абер од критичка маса за какви и да е промени, ни на улица, ни на избори, врхушката го побара спасот кај Албанците. Поведени од својата практика, колку и да е докажано погрешна, и на овој етникум му се „приближија“ преку лажни ветувања. Овој пат не вработија по еден член од секое семејство, туку им ги понудија сите работи што ниту тие самите не ги посакале. Чуму обичниот, современ Албанец од Тетово би посакал Македонецот во Берово да учи албански од градинка? Поверојатно би сакал подобро платено работно место. Со Рамковниот албанската заедница доби многу, но дури ни Ахмети ни Тачи веќе не ги лажат своите гласачи со негово „исполнување“. Се вработи сè што можеше да се вработи, па логично е дека не можете да исполните нешто што е веќе исполнето или пред крај. Или можете, но само ако сте Заев или Рама.
Целата Анализа прочитајте ја на „Република“.