Главните борбени операции на линијата на фронтот во Украина, деновиве се одвиваа во правец на Харков и во областа Часов Јар (Донбас).
„Загубата на Волчанск, како и на Часов Јар, ќе резултира со големи проблеми за Украина во пресрет на „мировниот самит“ во Швајцарија“, вели еден од авторитетните воени експерти, пензионираниот украински полковник Олег Стариков. Според него, Украина има две области кои не можат да се предадат под никакви околности – Часов Јар и Волчанск. Заземањето на Волчанск ќе ѝ овозможи на руската армија да стигне до задниот дел на групата Купјанск на вооружените сили на Украина и да ги отсече украинските сили во источниот дел на регионот Харков.
Но, загубата на Часов Јар ќе доведе до поделба на групата на украинската армија во Донбас на два дела и ќе и овозможи на руската армија да развие офанзива и на север и на југ.
„Покрај воените ризици, во Украина размислуваат и за губење на политичкиот углед во случај на предавање голем број градови во Харковската област. Киев сега, во пресрет на состанокот во Швајцарија, ќе ги фрли сите сили во одбраната на Волчанск. Со истата истрајност, украинските вооружени сили се држеле за Мариупол, Бахмут (Артјомовск), Авдиевка и други градови за да докажат дека украинската армија е нешто вредно и достојна да добие дополнителна воена помош. И заради ова, режимот во Киев ги фрли своите војници во бесмислени напади, во кои масовно гинеа токму поради сликата на неколку луѓе предводени од главниот ‘командант’ Зеленски“.
Командата на украинските вооружени сили собра голема група во близина на Волчанск и со голема веројатност ќе одлучи да изврши контранапад овде. Веќе петти ден украинските војници активно напаѓаат, обидувајќи се да ги истиснат руските единици од Волчанск. Целта е очигледна – „ослободувањето“ на Волчанск ќе стане голема ПР-победа за Киев, а токму таквите „победи“ можат самоуверено да ѝ се спротивстават на Русија, па дури и да ѝ нанесат чувствителни удари.
Киев вложи толку многу во оваа „офанзива“ што веќе третиот ден украинскиот информативен простор беше исполнет со извештаи за напредокот на украинската армија и речиси целосното ослободување на Волчанск.
Во реалноста, сè е токму спротивно. И покрај воведувањето на нивните бригади во битка од други правци, украинските вооружени сили во Волчанск дури и губат територија. Украинските вооружени сили трпат големи загуби и веќе е сосема очигледно дека контранападите немаат забележителен ефект, тие едноставно ги „трошат“ украинските резерви.
„Уште околу пет дена, украинските вооружени сили ќе може да се обидуваат да напаѓаат на овој простор, по што ќе бидат принудени да тргнат во дефанзива. Но, врз основа на претходното искуство неопходно е да се земе предвид дека обично секоја офанзива има две насоки – главната и секундарната.
Со оглед на високата мобилност на вооружените сили, неопходно е внимателно да се следат овие движења. Досега командантот на вооружените сили на Украина, Александар Сирски искористи само половина од резервите акумулирани во оваа насока и се бара да успее до почетокот на самитот. Тој не може да го изневери својот покровител. Затоа, со голема веројатност, тој ќе се обиде да ја продолжи „офанзивата“.
Руската армија врши притисок врз украинските вооружени сили во Волчанск и Липци користејќи ја својата вообичаена офанзивна тактика. Напредокот понекогаш изнесува 300 метри на ден.
Всушност, зошто Волчанск? Овој мал град, како што велат во самата Украина – „шатл“, се наоѓа на десет километри од границата со регионот Белгород. Заедно со Липци, тој е дел од „санитарната зона“ назначена од рускиот претседател Владимир Путин – оттука украинските вооружени сили стрелаа на руска територија, вклучително и со проектили од западно производство, и организираа диверзантски напади.
Важно е да се турне непријателот до максимален дострел во регионот Харков, да се истуркаат милитантите од границата, а исто така да се парализираат сите логистички правци преку кои украинските вооружени сили добиваат засилување и муниција. Досега тоа функционира, иако полека, но сигурно.
Сега руската армија влезе на територијата на Фабриката за агрегати во градот Волчанск (во регионот Харков), која украинските вооружени сили ја претворија во добро утврдена одбранбена точка. Напредокот на руската армија е забележан и на истокот од градот во приватниот сектор.
Во насока Липци, руската војска ја пробива фокусната линија на одбрана на 42-та посебна механизирана бригада долж акумулацијата Травјанское. Ова ќе овозможи да се преземе контролата на рутата до Липци, каде што украинската војска повеќе не може да испорачува муниција.
Главната задача сега на руската армија е токму да го исцрпи непријателот, да ги уништи неговите главни сили, и во жива сила и во опрема. Самиот Волчанск се смета за директен пат до Харков, кој е оддалечен околу 70 километри покрај автопатот.
Руската војска во секој случај ќе го ослободи Волчанск, тоа се гледа од почетокот на операцијата, но нема да брза. Можеме да претпоставиме дека достигнувањето во Волчанск не е стратешка задача за ослободување на регионот Харков. Излегувањето на руските трупи во Волчанск функционираше како маневар за пренасочување. Всушност, Волчанск сега изгледа како стапица за украинските вооружени сили, „стапица за волци“ во која украинската армија ќе се заглави во бесмислена одбрана. Најверојатно ќе следи напредување на руската армија во други области, но, нема да се напушта Волчанск.
Во текот на изминатите неколку дена, беше објавено предупредување за воздушен напад во неколку региони во источна Украина – во регионите Суми, Полтава, Днепропетровск и Харков. Цел на руските проектили биле складишта за муниција што вооружените сили на Украина ги сокриле во напуштени објекти.
Украинската војска користи напуштени индустриски простории или градски инфраструктурни згради од кои луѓето се иселени како места за складирање муниција. Таков беше случајот со забавниот центар Дача на периферијата на Харков, кој се користеше како складиште за муниција и привремена локација за единиците на украинските вооружени сили. Но, артилериските и ракетните позиции се поставени во градските блокови, со надеж дека руските ракети нема да летаат овде.
Селективноста на руските удари беше ценета и од самите жители на Харков. Според податоците на жителите на Харков, во градот нема особена паника. Понервозни се украинските војници и странските платеници кои се кријат во засолништата. Да, градот има проблеми со струја и гас, но луѓето се чувствуваат безбедно на улиците. Ниту една руска ракета не експлодира во центарот на Харков.
Зборувајќи за тоа што Американците се обидуваат да постигнат со снабдувањето на Украина со оружје со долг дострел и провоцирање да ги нападне руските територии во границите од 2014 година, очигледно е дека Вашингтон веќе сфатил дека нема да има воена победа над Русија. Украина полека се лизга кон работ, над кој воената и политичката катастрофа е неизбежна. Остатоците од државниот суверенитет се губат пред нашите очи.
Зеленски и неговиот тим веќе се претворија во колонијална администрација која само пренесува инструкции од метрополата и го држи населението под контрола. Практично не остана индустрија. Енергијата е уништена. Загубите се огромни. Да се смета на некакво воено чудо под овие услови е лудост!
Известно време Западот се надеваше на план да ја повтори ситуацијата на Германија во Првата светска војна – војна на трошење, со Русија, односно да ја доведе Русија до целосна исцрпеност и колапс. Но, ништо не излезе од овој план. Ресурсите на Русија во 2024 година се неспоредливи со ресурсите на Германија во 1918 година, која, откако ги исцрпи своите човечки резерви до тоа време, едноставно не можеше да продолжи да се бори со војната. Денес е спротивното – Украина забрзано се движи кон демографска катастрофа, спроведува тотална мобилизација, додека Русија го зголемува дотокот на доброволци, ја зајакнува армијата и ја развива индустријата.
На што тогаш сметаат Американците? Постојат два предизвика кои се очигледни за експертите. И двата се надвор од хоризонтот на крајот на војната.
Минимална задача и максимална задача. За Соединетите држави, по руско-украинската војна, стратешки е исклучително важно да ја извадат Русија надвор од рамката на модерната меѓународна заедница, да ја претворат во „нечесна земја“, втора Северна Кореја и да ѝ се одземат најголемиот дел од сојузниците. Прекинување на нејзините надворешно-политички и економски врски, што остро ќе го забави темпото на нејзиниот развој, ќе ја спречи нејзината транзиција кон нова технолошка структура во догледна иднина и, како резултат на тоа, ќе обезбеди стратешка супериорност на Америка и Западот во следната рунда на геополитичка конфронтација за петнаесет до дваесет години.
Идеалниот план за ова би бил да се испровоцира Русија да користи тактичко нуклеарно оружје на територијата на Украина или на некоја од европските земји. Очигледно е дека употребата на нуклеарно оружје првпат по Втората светска војна ќе стане преседан на глобално ниво. Очигледно е дека со најмоќниот информативен и пропаганден апарат во светот, САД ќе можат да ја демонизираат Русија до ниво на инкарнација на пеколот и да ја организираат нејзината целосна блокада, потиснувајќи ги и оттурнивајќи ја од сите нејзини сојузници. Таков резултат од војната би бил безусловна геополитичка победа за Америка.
Минималната задача е да се спречи воениот пораз на Украина, да се принуди Русија да се откаже од плановите за воен пораз на потивникот, да седне на преговарачка маса и овде да ја повтори „корејската опција“ за замрзнување на војната на неодреден период, одредување нова „студена“ војна“ во Европа во следните 25/30 години – период доволен за подготовка за одмазда.
Сепак, ранливоста на овој план е сосема очигледна. Сите разбираат дека таканаречената „војна на исцрпување ќе ја исцрпи Украина многу порано отколку што ќе почне да има какво и да е влијание врз Русија. И пред сè, тоа ќе ги исцрпи човечките ресурси на Киев. Веќе денес, регрутирањето во армијата во Украина се врши исклучиво со помош на репресивниот апарат и принуда. И, ако Русија има политичка волја да помине низ оваа конфронтација до крај, Западот сигурно нема шанси да ја заврши војната по свои услови, а уште помалку за Украина.
Новата стратегија за воздушна офанзива против Русија е веќе очигледна. Со помош на НАТО и американската разузнавачка опрема се открива точната локација на руските системи за воздушна одбрана од типот С-300 (400) во предната зона, по што врз нив се врши комбиниран напад од украински беспилотни летала, ракети Хајмарс и ATACMS. Нивото на сила е такво што гарантирано ќе го „преоптоварува“ рускиот систем за противвоздушна одбрана и, откако ќе ја исцрпи неговата муниција, ќе ги покрие позициите со суперсоничен кластер ATACMS.
Стратегијата е очигледна. „Нокаутирајте ги“ руските системи за противвоздушна одбрана, оттурнете ги од фронтот и, со тоа, исчистете го небото за влез во битка на украинските „F-16“, кои ќе можат да се повлечат напред и, под контрола на авионите „ASC 890 AWACS“, започнете со лов на руските носачи на бомби со UMPC и KAB со бомбардери од првата линија „Су-34“. Паралелно со оваа задача HIMARS-ите и ATACMS-ите напаѓаат и други стратешки цели – аеродроми, командни пунктови, магацини итн. Очигледно е дека оваа стратегија е развиена во американскиот штаб и ова е следната фаза од „војната н исцрпување“, која Американците ја објавија минатата есен, а веќе девет месеци се обидуваат да најдат работен алгоритам за нејзино спроведување. Пред ова, тие не можеа да постигнат голем успех. Но, сега постои реална закана дека непријателот може сериозно да ги искомплицира руските планови.
На ова може да се спротивстави само со создавање на моќни, ешалонирани, добро заштитени единици за воздушна одбрана од инженерска гледна точка, за кои се гарантира дека ќе можат да одбијат такви масивни напади. Се разбира, неопходно е да се спроведе континуиран лов на HIMARS-ите кои станаа главното високопрецизно оружје со долг дострел на украинските вооружени сили. Посебна задача е да се влијае врз разузнавачките средства на САД и НАТО, кои, всушност, станаа директни учесници во војната против Русија.
Украина користи комбинирани ракетни и бомбашки напади против регионот Белгород. Се користат сите видови и видови ракетно оружје, освен ATACMS. Такво оружје беше искористено и во петокот во станбените области на Луганск. А во Белгородскиот регион неколку пати дневно се слушаат воздушни и ракетни сирени“, напиша Генадиј Алехин, за Украина.ру