Во деновите пред светиот месец Рамазан, исламскиот свет се соочува со парадокс што го предизвика пандемијата на коронавирусот: присилно раздвојување во време кога дружењето е речиси свето.
Но, со затворени џамии, полициски час поради коронавирусот и забрани за масовни молитви од Сенегал до Југоисточна Азија, околу 1,8 милијарди муслимани се соочуваат со Рамазан како никогаш порано.
Ширум муслиманскиот свет, пандемијата создаде нови нивоа на загриженост пред светиот пост, кој започнува околу четврток.
Во Алжир, Јасмин Хермахе (67), обично прима роднини и соседи во својот дом и ги нуди со чај и ладни пијалоци во текот на месецот на постот од зори до самрак. Но, тој стравува дека ќе биде поразлично оваа година.
„Можеби нема да ги посетиме ниту тие нема да дојдат“, вели таа во солзи. „Коронавирусот ги исплаши сите, дури и истакнатите гости“, додаде таа.
Во земја во која џамиите се затворени, нејзиниот сопруг Мохамед Џемуди (73) се грижи за нешто друго.
„Не можам да го замислам Рамазан без теравих-намаз“, рече тој, осврнувајќи се на дополнителни молитви во џамиите што се изведуваат по ифтар, вечерен оброк по цел ден пост.
Во Јордан, Владата, во координација со соседните арапски земји, се очекува да објави фетва што укажува кои римазански ритуали ќе бидат дозволени, но милиони муслимани веќе ја чувствуваат разликата.
Од Африка до Азија, коронавирусот фрли сенка на вознемиреност и неизвесност.
„Најлоша година досега“
За Каиро, град со 23 милиони луѓе што никогаш не спие, коронавирусот е катастрофален.
„Луѓето не сакаат да доаѓаат во продавниците. Тие се плашат од болести. Ова е најлошата година досега”, вели Самир ел-Хатиб, кој има штанд до историската џамија на Саид Зеинаб.
„Во споредба со минатата година, не продадовме четвртина“, додаде тој.
За време на Рамазан, уличните продавачи во египетската престолнина ги организираат своите маси со слатки плодови, со традиционални фенери на кулите на градските ѕидови.
Оваа година, сепак, властите воведоа полициски час и забранија заеднички молитви и други активности, така што многу луѓе не ја гледаат поентата за купување фенери.
Насер Салах Абделкадер (59), менаџер на египетската берза, е еден од ретките кој се вклучи во тоа.
„Оваа година воопшто нема рамазанска атмосфера“, рече тој.
„Обично би доаѓал на пазар и од самиот почеток тие обично пуштаа музика, седеа наоколу, скоро живееја на улица“, опиша тој.
Со прекин на свеченостите и пред да почнат, коронавирусот го отежнуваше и другиот дел од Рамазан, ера кога постот и добротворноста се сметаа за задолжителни.
Во Алжир, сопствениците на ресторани се прашуваат како да им дадат ифтар на сиромашните кога нивните простории се затворени, додека добротворните организации во Абу Даби, каде што слабо платените работници од Јужна Азија добиваа ифтар, не се сигурни што да прават со сега затворените џамии.
Мохамед Аслам, инженер од Индија, кој живее во трособен стан во центарот на Абу Даби со 14 други, е невработен поради коронавирусот. Откако неговата зграда била ставена во карантин затоа што еден станар бил позитивен на коронавирус, тој се потпирал на добротворна помош за храна.
Постојат планови да продолжат да прават добротворни цели во Сенегал, иако на ограничен начин. Во главниот град Дакар, добротворни организации делат „Ндогоу“ на карактеристичен начин, колачињата покриени со чоколадо, шеќер и млеко на оние кои имаат потреба, ќе ги дистрибуираат во училиштата за Куран, а не на улица.
Во Индонезија, земја со најголемо муслиманско население во светот, некои ќе се сретнат со блиските – на далечина. Прабово, кој се претстави само со името, рече дека ќе го одбележи Еид ал-Фитр на крајот на месецот на постот само со разговори преку интернет мрежата Зум наместо да си оди дома.
„Загрижен сум за коронавирусот“, рече тој.
„Нема да има никаква причест. Нема заеднички ифтар, нема заедничка молитва во џамијата, дури и разговори со пријателите“, додаде тој. (МИА)
