Според Велиновска, Малески своевремено ја застапувал тезата дека Македонија е бучкуруш од етницитети и дека како таква не би требало да претендира да биде држава на македонскиот народ како ексклузивитет.
Имено Малески додека бил амбасадор во ООН воопшто не ни одел на комитетските сесии, со Ворен Кристофер после со кого после долго амбасодорување го запознал Глигоров, а не обратно како што всушност би било логички. Малески не се ни појавувал во зградата на ООН што ми било нели работна обврска, а шоферот го праќал по материјалите од ООН, за кого всушност вратарите мислеле дека амбасадорот.
Како амбасадор во ООН бил и крајно неодговорен, земал одмор кога ќе му текне, правел што ќе му текне, без да води сметка на државата и нејзиниот углед, ваквите излети на Малески не наоѓале ниту на укор од Глигоров, пишуваше тогаш Велиновска. Таа констатира дека дури сега се гледало колку многу се работеле на проектот Македонија да не биде држава.
