Од кога изби војна во Сирија, на 15 март 2011 година, страшни и потресни сцени секојдневно доаѓаат од оваа земја.
Според податоците на ОН, војната однела повеќе од 250.000 жртви.
Сирија ја напуштиле околу четири милиони луѓе, додека интерно раселени се уште седум милиони.
Некогаш во Сирија не било така црно… Сирија не била „класично“ исламска земја. Уредувањето било секуларно со елеменсти на социјализам. Всушност, Сирија е единствена арапска држава со секуларен систем, а по Устав шеријатот (исламски закон) е забранет во оваа земја.
Сирија пред војната била горда на својата мултиконфесионалност. Покрај мнзинството муслимани, во оваа земја 10 отсто се христијани, а бројна е и еврејската заедница.
Во Сирија не мора да се носи хиџаб за разлика од другите арапски земји.
Но, можеби главната причина за војната во Сирија е што оваа земја е единствена медитеранска држава која сеуште е сопственик на своите нафтени компании! Владата не сакала да ги приватизира бидејќу секогаш велела дека „богатството му припаѓа на сиријскиот народ“.
Проценките говорат дека Сирија има нафтени резерви од 2.500 милиони барели, а дозвола за експлоатација имаат исклучиво државните фабрики.
