Зоран Дерновшек е изумител по потекло од Словенија, кој живее во Италија, а неговата сопруга, пак, е по потекло од Охрид, кој има неколку вредни изуми, а еден од нив кој според него е најважен за човештвото е суплементот РЕНС (RENS – Rappid Effect Natural Supplement).
*До каде стигнавте со истражувања на тема детоксификација
– Во последните осум години во своите истражувања најмногу се занимавам со разни болести и направив голем чекор напред во развојот на многу брз и ефикасен детокс, како и многу побрзо закрепнување на организмот. Бидејќи и порано се занимавав со некои видови античка медицина (азиска, природна и сл.) пополека ми се искристализира сликата за тоа како, всушност, настанува болест и како може трајно да се излечи, подобро кажано да се елиминира.
*Како гледате на дефиниција за болест
– Моменталната дефиниција за болест се означува како пореметување на структурата или функциите кај човекот, животните или растенијата, особено ова важи за оние кои имаат познат причинител и карактеристична група на симптоми, знаци или анатомски промени.
Постојната дефиниција за болест произлегува од околу 200 години стара алопатска теорија за тоа како настанува болеста, односно со причинителот, кој е бактерија, вирус, паразит, мувла, отров, повреда, деформација на дел од телото и сл. Го гледа организмот како склоп од составни делови или група делови, кои можат да се лекуваат изолирано од целината. Почетоците на тие теории, според денешните нормативи, би било најверојатно прогласени за шарлатанство и превара.
Човечкото тело (а и телото на животните и растенијата), всушност, е голем, организиран склоп од повеќе групи организирани бактерии, кои би требало да живеат во симбиоза и да се меѓусебно синхронизирани. За тоа служат нисконапонските биоелектрични сигнали, кои служат за внатрешна синхронизација и усогласување.
Поради индустриските револуции во последните 150 години целата биосфера, односно животот на Земјата е изложен на постојано труење, кое е зголемено во делови на планетата каде што индустријата е поинтензивна. Отровите влегуваат во организмите и растенијата по пат на воздухот, водата, атмосферската прашина, како и пат на хранливите материи.
Поради ова, болеста може да биде дефинирана како затекната состојба на труење на организмите или растенијата, која предизвикува нарушување на внатрешната усогласеност, со акцент на тоа дека оној дел од организмот кој е најмногу изложен на отровот и оној дел од организмот кој акумулира повеќе отров тој е повеќе предиспониран на болест. Симптомите или деформациите се само надворешни знаци кои нѐ предупредуваат дека во организмот се случува нешто неприродно и штетно.
Треба да се има предвид и тоа дека нарушувањето на внатрешниот баланс влијае и на внатрешната биоелектрична синхронизација (она што луѓето го нарекуваат биоенергија), на менивање на внатрешната фреквенција на клетката со што се потешко се поврзуваат со соседните клетки од истиот организам (квантна медицина), а погрешната промена на резонантна фреквенција (Тесла) влијае на привлекување на други биолошки облици, кои всушност се страни на самиот оригинален организам.
*Дали околината влијае врз болеста?
– Секако. Веќе на самиот почеток споменав дека отровите влегуваат во организмот од околината. Покрај класичните извори, како што се воздух, храна, течности, тука се и фармаколошките производи, односно нивните несакани дејства всушност, се последица на додатоците, покрај основната супстанција, кои се ставаат во таблетите и слично, за да се направи визуелно подобар ефект, како и да се олесни земањето. Но некои полнила (додатоци) воопшто не треба да бидат во лековите, но се додаваат за поевтино производство на лековите.
*Како доаѓа до тоа отровите да се акумулираат?
– Во принцип, секој организам поседува сопствени систем за детокс, каде ги исфрла отровите кои настануваат со некои внатрешни процеси или влегуваат преку надворешни канали. Но организмот често повеќе не е во состојба да ги исфрли некои посложени отрови, како на пример глифосат, бидејќи не знае да ги врзи за структурата на внатрешни патишта за детокс. Истото важи и за отровните, но и електроспроводливите метали кои влегуваат во телото во облик на нано делови, истите преминуваат низ заштитната бариера (крвна бариера) и се лепат на надворешната обвивка на клетките – со тоа го форсираат својот влез во клетките или нивната надворешна обвивка.
Ако тоа се случи кај човекот, тоа предизвикува многу широк спектар на реакции кои, според класичната дефиниција, означуваат илјадници различни психички или комбинирани болести – но, всушност, во прашање е само различна реакција на отровите и различните точки на нивна акумулација кај поединците.
Значи и дефиницијата на самата болест според симптомите е, всушност, погрешна. Токму затоа денес, главно, се лекуваат симптомите наместо да се побара и елиминира основната причини за проблемот во организмот. Симптомите и надворешните деформации, всушност, ни покажуваат на кој дел од организмот отровите најмногу се акумулирале и од каде треба прво да се почне со отстранување на основните причини за болеста.
*Која е дефиницијата и што значат зборовите отров и труење?
– Всушност, не постои апсолутен отров. Во пракса, отрови ги нарекуваме елементите или хемиските соединенија кои негативно и штетно влијаат врз живите организми.
Но она што на некој дел од организмот му е отров може да им бидат на некој микроби нивна надворешната животна средина. За тоа веќе зборував во интервју за Biohaking – патот до долговечноста.
Инаку зборот вирус, всушност, значи отров. Бидејќи вирусот се смета за биолошки отпад, кој настанува при изумирање на клетките, тој всушност не е жив, па како таков не може да се размножува и расте.
Ако се потсетиме на почетокот на овој прилог, секој отров кој е во состојба да се акумулира во некоја точка во организмот (и организмот не може да го исфрли), порано или подоцна (кога ќе достигне критична маса) предизвикува промена на локалната околина, која станува полоша за оригиналните клетки или за нашиот организам, а подобра за некои страни клетки. Таквата локална концентрација ги убива изворните клетки на организмот или ги тера на диви мутации (канцер, секундарни генетски болести), или може да се претвори и во место за растење на клетки (бактерии) од други организми.
*Како детоксот влијае врз организмот?
– Организмот, кој е надвор од оптималниот баланс, секогаш има некое локално место каде е акумулиран висок степен на отрови. Без отрови, кои на некој начин го подготвуваат теренот за настанување на болести, организмот работи оптимално. Дел од отровите организмот сам ги чисти, дел од нив организмот ги добива на дневна основа.
Значи, внесување и исфрлување. На крај, сѐ е математика. Ако внесот е поголем од исфрлањето, тогаш настануваат локални акумулации и организмот запаѓа во проблеми (болест). Ако е обратно, организмот се рехабилитира и го зајакнува својот имунолошки систем (тој систем е некаков облик на внатрешна контрола на средината).
Главниот проблем настанува кога се обидуваме да направиме детокс на телото, но тој се одвива премногу бавно за да се смени односот меѓу внесот и исфрлањето. Постојат и соединенија кои се во состојба да ја кочат брзината на сопствениот и додатниот( надворешниот) детокс. Постојат и елементи кои се неопходни за извршување на сопствениот детокс, како и за поддршка при изведување надворешен детокс.
Токму затоа детоксот, во суштина, не е толку едноставен како што се чини, а многу протоколи се успешни само во посебни околности каде нема забавување на брзината на детоксот, а во просек не се воопшто употребливи во клиничката пракса.
Познато е дека сум автор на препаратот на база на алги под името „РЕНС“, кој прави детокс 20-50 пати побрзо од кој било друг познат протокол за детокс во светот. Со тоа добиваме брзина на чистење на организмот (препаратот е во употреба за луѓе и животни), со дополнително забрзување на неговото закрепнување, која најчесто, во повеќе од 90% од случаите, дава мерливи резултати. Тоа значи дека локалната акумулација во организмот на страни и за него отровни елементи побрзо се чистат отколку што во организмот влегуваат нови отрови.
Со тоа, всушност, го уништуваме основниот темел за настанување на која било болест, а имунолошкиот систем се зајакнува поради поддршката и помага во лекувањето.
*Како се споредуваат официјалниот медицински пристап со новиот пристап и теоријата за болеста?
– Алопатската медицина би требала да се базира на докази. Но во својата основа, во дефиницијата за болеста, се базира на теоријата дека некои надворешни организми се причинители на болест, бидејќи симптомите им се слични итн.
Покрај тоа, дел од истата медицина е теоријата за школувањето на имунолошкиот систем со вакцините.
Помалку е познато (надвор од медицинската струка) дека имунолошкиот систем на детето се развива дури на возраст од околу 2 години, а повеќето вакцини се темпирани во време кога тој имунолошки систем, всушност, уште не постои (0-2 години). Јапонците го забележале тоа, па почетокот на вакцинирањето го префрлиле по 2 годишна возраст, а со тоа им се намалил бројот на негативни несакани реакции за околу 97%.
Лично мислам дека најголемо достигнување на модерната медицина, со кое може навистина да се гордее, е воведувањето на општата хигиена. Тоалети, канализација, проточна чиста вода, лична хигиена. Самото тоа практично ги анулирано повеќето познати болести од минатото и тоа децении пред воведувањето на вакцината на истите тие болести.
А тој дел од модерната медицина, всушност, ја потврдува и мојата теорија дека основата за настанувањето на болестите е труењето. Ако труењето е толку силно за организмот да не може да се избори против него, тогаш тој умира.
Би потсетил на познатата изрека на Хипократ: Храната нека биде лек и лекот нека биде храна. Значи, во неговото време тој бил во состојба да сфати дека со храната може да се одржи или изгуби здравјето.
Според официјалната медицина која верува дека болеста е последица исклучиво на внесувањето страни микроорганизми во телото (а истата не разбира дека на тие страни микроорганизми им е потребна погодна околина за раст и размножување во телото), што предизвикува некои симптоми кои се сузбиваат, лекуваат. А и лековите содржат некои отровни работи, кои повторно се насобираат и го оптоваруваат организмот. Таа догма, всушност, е фармацевтскиот пристап за лекување поединечни делови од организмот.
„РЕНС“ се однесува како универзален лек, што збунува многу луѓе, и оние што го користат, па и медицинската струка. Но „РЕНС“ не е лек, ниту некогаш ќе биде. „РЕНС“, всушност, е многу брз природно базиран детокс (специјалистка за келација вели дека истовремено е и келатор) кои истовремено го забрзува закрепнувањето, регенерацијата на телото. Форсираната оксигенација го забрзува создавањето матични клетки, а со истовремениот детокс постигаме синергичен ефект.
*Зошто „РЕНС“ се однесува на тој начин?
– Моменталната теорија за болеста не е во состојба да го објасни тоа. Бидејќи алгите се клетки од растение а исто се и бактерии.
*Што е толку посебно кај нив?
– Ако помислиме дека основата за настанување која било болест, всушност, е локалната акумулација на отрови, тогаш станува јасно дека брзиот детокс ја уништува основата за која било болест. А тоа ги објаснува и ефектите на „РЕНС“, кои понекогаш се граничат со чудо.
