Кога група млади Израелки се разбудиле во 6:30 часот на 7 октомври, тие не ни помислувале дека ќе влезат во историјата како први женски оклопни екипажи во Израел, а можеби и во светот, кои учествувале во активна битка, објави The Times of Israel.
Во интервју за Канал 12 оваа недела, жените војници зборуваа за „грмење“ по главните патишта за да стигнат до некои од 20-те јужни израелски заедници кои беа под масовен напад тоа утро, соборувајќи ги терористите и обезбедувајќи пробивање на границата со Појасот Газа.
Една од офицерките во единицата, Хагар, изјави за Канал 12: „Мојот командант доаѓа во нашата соба во 6:30 часот, ме буди и ни кажува дека има терористичка инфилтрација. Навистина не ја разбравме големината на настанот“.
Војниците се дел од единицата со само женски оператори на тенкови, која стана постојана во израелските одбранбени сили во 2022 година по двегодишна пилот програма. Четата, во лесниот пешадиски баталјон Каракал со мешан пол, обично оперира долж египетската граница – не во војни или борби зад непријателските линии.
Утрото на 7 октомври, тие ја напуштија својата база во Ницана, на границата со Египет, и возеа на север најбрзо што можеа, со тенкови и оклопно возило Хамви. Во една од многуте нерегуларни одлуки кои командантите на ИДФ беа принудени да ги донесат тој ден, тенковите добија право да возат по цивилни патишта – со брзина далеку поголема од препорачаната.
Отпрвин, тие открија пробиви долж границата со Газа, заедно со десетици терористи. Оставајќи тенк таму за да ја заштитат границата и да спречат повеќе жители на Газа да преминат во Израел, тие се упатија кон кибуцот Холит, а исто така испратија тенк за борба против терористите на Хамас во кибуцот Суфа.
#EPIC #BREAKTHROUGH These are the female tank warriors who saved an entire community on Oct 7.
Israel is the first country that incorporate women as warriors in tanks. via Keshet 12 News pic.twitter.com/9HgmQowGkv
— Niv Calderon (@nivcalderon) November 26, 2023
Друга од командантите на оклопниот екипаж, Карни, зборуваше за пустошот на кој посведочиле при пристапот до кибуцот Холит: „Сфативме дека сме во војна“.
„Ми рекоа дека има терористи на сите дрвја околу мене, па почнавме да пукаме. Почнавме да пукаме со разбивачи на бункер кон терористите кои беа одблизу, а потоа минофрлачки гранати кон оние подалеку“, рече Михал, друга офицерка во единицата, во извештајот на Канал 12.
„Можев да ги видам ударите, видов терористите како паѓаат“, додаде таа.
Хила, исто така командант, изјави за Канал 12 дека никој од нив не бил обучен за вооружениот систем инсталиран на оклопниот Хамви. „Во рок од 10 минути, сите ние станеме експерти: како да го управуваме, како да пукаме, како да ги сопираме“, рече таа.
„Се приближивме до границата и видовме изгорени тела на терористи кои се кријат во дрвјата. Сè уште пукавме додека поминувавме за да се увериме дека ги убивме сите“, рече Михал.
Друга командантка, исто така Михал, го опиша нејзиното искуство со едно од граничните пробиви на јужниот крај на Појасот Газа. „Како што продолживме, сфативме дека тие 50 терористи – тоа беше само почеток. Потоа почнавме да добиваме извештаи од очевидци од кибуцот Холит, па оставив тенк на границата, и ѝ реков на операторката дека има дозвола да пука по своја волја, а потоа тргнав кон Холит“.
„Гледавме терористи насекаде, и ѝ реков на возачот – само тргај ги… Стигнавме таму и портата беше затворена… Војник шокиран истрча извикувајќи „терористи, терористи!… Така ја пробивме портата“, рече таа.
Запрашани за нивниот првпат кога пукале во терористите, жените војници одговорија стоички.
„Чувствувам дека тоа е токму она за што трениравме. Бевме навистина подготвени за сè“, изјави командантката Тамар за Канал 12. „Ние само го направивме она што нашиот мозок и нашите раце знаеја да го направат“.
„Во моментот не помислувате: „Дали ја спасувам таа личност или тој дом?“ Разбирате – има терорист и морам да го убијам пред да влезе во една од пограничните заедници“, додаде таа.
Новоименуваниот командант на бригадата Паран, полковникот Шемер Равив, не можеше да биде горд на својот женски оклопни екипаж, кој тој ден се бореле со терористите околу 17 часа директно.
„Кога пристигнаа тенковите, тие ги прекинаа битките“, рече Равив за Канал 12. „Откако ги зазедоа тие две позиции… терористите разбраа дека или можат да трчаат или ќе умрат. И девојките во тие тенкови, воините, со три тенкови во тој момент од нападот, се бореа на најимпресивен начин. Оперираа на таков начин што навидум не беа обучени. Тие пукаа во терористите во израелските заедници, возеа по главните патишта и верувам дека благодарение на нивните акции во таа област, го спречивме нападот да се придвижи на југ“.
Но, овие жени воини не ги прифатија брзо признанија за нивната „историска“ битка.
„Па што? Што е важно? Дали терористот знаел дека има девојки во тенковите? Не. Мислите дека ја видоа косата на Михал како излегува од кацигата? Не. Момци, девојки – што е важно? рече Хила.
Тамар се согласи. „Постојано велите „хероини“ и „историски“… Не се чувствувам како херој. Чувствувам дека сум војник кому му беше дадена работа, а јас ја завршив мојата работа. Мислам дека и друг би го направил тоа“.
„Ова не беше битка со човечки суштества. Немаше човечност овде, а мојата цел е да ги заштитам луѓето. Нивната цел беше да убиваат луѓе“, додаде Хила.
Агара од своја страна рече дека нема време да се плаши. „Мислите за цивилите заробени во нивните домови и за луѓето на кои им требавме. Разбирате дека нема место за страв“.
Критичарите на родовата интеграција во војската често ја оквалификуваат како опасен социјален експеримент со потенцијални последици за националната безбедност, додека бранителите генерално го посочуваат како долго потребна мерка, мерка која веќе е имплементирана во многу западни земји.
Клеветниците забележуваат дека некои барања за женските борбени војници се намалени – што тие велат дека е знак дека се жртвува ефективноста – и дека војничките претрпуваат повреди од стрес со поголема стапка.
Армијата инсистира на тоа дека дозволува повеќе жени да служат на борбени позиции поради практични размислувања, а не поради социјална агенда, велејќи дека за тоа е потребна сета сила која што е на располагање и женска и машка.
За Равив, битката беше доказ дека женските борбени војници се во ИДФ за да останат.
